Decyzja o stworzeniu diakonii muzycznej dojrzewała wiele lat. Oczywiście, od kiedy rozpoczęły się w Lipiu rekolekcje oazowe, zawsze byli tam animatorzy śpiewu. Kiedy jednak spotkania oazy w wymiarze diecezjalnym rosły w rangę i liczebność, zwłaszcza diecezjalna pielgrzymka Ruchu, pojawiło się pragnienie stworzenia diakonii diecezjalnej .
Z istotnych wydarzeń, które wpłynęły na śpiew w oazie warto wspomnieć pierwszy śpiewnik powstały w 1999 roku przed rekolekcjami letnimi. Był to mały zeszycik o nazwie „Siloe”. Wykonał go ks. Zbigniew Woźniak. Nie udało się odnaleźć żadnego egzemplarza tego śpiewnika. Choć był przygotowany jako pomoc na jedną oazę, to w następnym roku został poszerzony i od tej pory co roku był wzbogacany o nowe pieśni i piosenki religijne. Zamieszczone w nim śpiewy wpłynęły na liturgię i śpiew nie tylko wśród członków Ruchu, ale także w wielu miejscach diecezji.
Zanim rozpoczęły się rekolekcje w 2001 roku, z inicjatywy s. Zofii Cnotek odbyło się spotkanie dla animatorów muzycznych, którzy mieli pełnić posługę muzyczną podczas wakacji. 9 czerwca spotkało się ok. 10 osób. Było to kilkugodzinne przygotowanie, na którym nauczono się piosenki roku i kilku śpiewów z myślą o rekolekcjach letnich . Choć było to spotkanie typowo techniczne, zwróciło ono uwagę prowadzących oazy na potrzebę podniesienia poziomu przygotowania muzycznego.
Pierwsza zorganizowana posługa diakonii muzycznej w wymiarze diecezjalnym miała miejsce 10 i 11 listopada 2001 roku, w związku z pielgrzymką wspólnot do Wyższego Seminarium Duchownego w Koszalinie. W dużym stopniu przyczyniła się do niego s. Grażyna Łazor. Po tym dobrym doświadczeniu odbyły się dni skupienia i warsztaty dla diakonii muzycznej przed rekolekcjami letnimi (Podczele, 19-21 kwietnia 2002 r.). Przyjechało wówczas 8 osób.