Domowy Kościół to nazwa gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie. Powstał on z połączenia charyzmatów Ruchu Światło-Życie i pochodzącego z Francji ruchu małżeńskiego Equipes Notre-Dame. Pierwsze oazy rekolekcyjne rodzin odbyły się w Krościenku w 1973 roku. Szybko rozwinął się program formacyjny Domowego Kościoła.
Jak sama nazwa wskazuje podstawowym celem Domowego Kościoła jest pomoc małżonkom w dążeniu do świętości – indywidualnym oraz wspólnym (jako małżeństwo i rodzina), a także w budowaniu chrześcijańskiej wspólnoty rodzinnej. Małżeństwa DK pełnią przy tym funkcję tzw. katechumenatu rodzinnego, dbając o swój wzrost wiary i przekazanie jej swoim dzieciom.
Św. Ignacy Antiocheński stwierdził: „gdzie Chrystus, tam Kościół”. Na tej właśnie płaszczyźnie możemy powiedzieć, zapożyczając termin od św. Jana Chryzostoma, że rodzina jest „ecclesiolą”, „domowym Kościołem”, mikrokosmosem Kościoła powszechnego. Myśl tę zresztą powtórzy Konstytucja dogmatyczna o Kościele nazywając rodzinę „domowym niejako Kościołem”KK 11
Rodzice poprzez sakrament chrztu św. i bierzmowania posiadają udział w powszechnym kapłaństwie, a przez sakrament małżeństwa są upełnomocnieni, upoważnieni i umocnieni do wykonywania w domu funkcji nauczycielskiej, kapłańskiej i pasterskiej. Różne bowiem dary powszechnego kapłaństwa odpowiadają różnym formom ludzkiej działalności. Małżonkowi, jako głowie rodziny, przynosi ona realną łaskę rodzinnej posługi, podczas gdy małżonka otrzymuje łaskę kapłańskiego macierzyństwa.
Małżonkowie złączeni miłością mają władzę przekazania sobie łaski - są bowiem również szafarzami sakramentu małżeństwa. Wreszcie małżonkowie zaproszeni są do kontynuacji miłości Chrystusa względem Kościoła, posuniętej aż do całkowitego daru ze siebie. Poprzez wzajemne oddanie małżonkowie objawiają ten dar, jaki Chrystus złożył Kościołowi, czyniąc go skutecznym, dzielą się bogactwami Chrystusa poprzez wzajemną miłość. Miłość ta potęguje się przez przyjęcie dzieci, przekracza bowiem osobowość małżonków i każe im kroczyć razem z dziećmi do domu Ojca. Są to tylko niektóre elementy, które wskazują, jak małżeństwo chrześcijańskie kontynuuje jedność Chrystusa i Kościoła.
Przyjęcie Bożego daru i jego aktualizacja dokonują się przez modlitwę. Modlitwa całej rodziny jako komórki Kościoła włącza ją w rzeczywistość, którą nazwaliśmy liturgią rodzinną. (abp D. Zimoń)
Poszczególne rodziny spotykają się raz w miesiącu w większej wspólnocie na tzw. kręgu (kilka małżeństw), gdzie modlą się, rozważają słowo Boże, dzielą się swoimi zobowiązaniami, problemami i doświadczeniami oraz realizują konkretny temat formacyjny.