Po tegorocznych rekolekcjach rodzin, zorganizowanych przez Domowy Kościół, z udziałem dwóch naszych par animatorskich (Joanna i Grzegorz Jabłońscy - diakonia wychowawcza, Beata i Mirosław Wijasowie - animatorzy kręgu), napłynęło wiele podziękowań.
Chcemy się nimi z Wami podzielić, ciesząc się raz jeszcze łaską tego czasu. Załączamy też wiersz i tablo z rekolekcji.
-
Witamy Wszystkich i z serca pozdrawiamy!
Chcielibyśmy wszystkim serdecznie podziękować za Wasze świadectwo życia, za radość, za każde dobre słowo, spojrzenie i uśmiech. Ale najbardziej dziękujemy dobremu Bogu, za to, że pozwolił nam przeżywać ten święty czas rekolekcji w tym czasie i wśród Was. Dziękujemy wszystkim razem i każdemu z osobna pamiętając o Was w modlitwie. Wzrastajcie w wierze, nadziei i miłości.
Danka i Rysiek Wróbel oraz dzieci: Jakub, Dawid, Denis, Monika, Agata, Mariola, Ola i Karola
P.S. Łukasz dzięki za piękny wiersz - warto starać się być pięknym wewnętrznie.
-
Alleluja!
Dziękujemy wszystkim za współuczestnictwo z nami w tych wspaniałych rekolekcjach! i życzymy Wam i sobie wspaniałych ich owoców! Pozdrawiamy. Z Bogiem.
Młodzi Małżonkowie
Marysia i Przemek Kopczyńscy
-
Witamy Was, Alleluja!
Dziękujemy bardzo Wam wszystkim za wspaniałe rekolekcje. Mamy nadzieję, że Pan dopomoże jak najdłużej czerpać z bogactwa tego świętego czasu. Księdzu dziękujemy za wszystkie ciepłe słowa i za tablo. Zapraszamy do nas. Serdecznie wszystkich pozdrawiamy!
Dorota i Bohdan Lizoniowie
-
Serdecznie pozdrawiamy wszystkich.
Jesteśmy pełni wdzięczności Panu, że na naszej drodze postawił tyle pięknych małżeństw. Wszystkie miały wielki wpływ na nasze spotkanie z Jezusem Chrystusem. Szczególnie dziękujemy Marylce i Janowi za Wasze oddanie w miłości (co by to było gdyby Was nie było), mamy nadzieję, że znajdziecie czas i siłę aby nie ustawać w organizowaniu takich cudownych rekolekcji, ks. Piotrowi za uśmiech, entuzjazm, ciepłe słowo, świadectwo czym jest kapłaństwo i za normalność, Marzence i Tomkowi co tu dużo pisać, za wszystko, po prostu za to że jesteście, Dorotce, Bogdanowi i Jakubowi za to że pokazaliście nam jak żyć, Diakonii Wychowawczej za podjęty trud, który w jednym przypadku został wyróżniony "laską pasterską". Przez wiele lat poszukiwaliśmy bieszczadzkich aniołów, a znaleźliśmy je w Beskidach i to tyle na raz :)) Chwała Panu.
P.S. Asiu strasznie nam przykro, ale uświadomiliśmy sobie, że nawet się nie pożegnaliśmy ale zapewniamy o modlitwie. Jako wyraz naszej wdzięczności załączamy i dedykujemy Wam wszystkim wiersz, jak się okazuje jest to wiersz o Was.
„PIĘKNYM BYĆ”
Być pięknym to
być starym i młodym,
brzydkim i nudnym czasami
być wielkim i małym, gdy potrzeba.
To być głodnym w ciągłym dawaniu siebie,
to iść pod wiatr i być jak skała,
gdy chcą, żebyś był inny:
łatwy do strącenia,
byś popłynął z nurtem czasu,
by czas cię stłamsił i rozcieńczył,
by cię zagarnął i wrzucił w krainę bezmyślności.
Być pięknym,
pięknym być
jak skarb,
jak list odkryty.
Być pięknym jak Wy...
Łukasz 12.12.2009