Doświadczenie dobrego przeżycia tego czasu pokazało, że diakonia zapragnęła mieć swoje osobne spotkania formacyjne. Odpowiedzialni diakonii zaplanowali więc w wielkim poście 2003 roku pierwszą weekendową oazę modlitwy dla diakonii, połączoną z zajęciami warsztatowymi. Było to w czwartym tygodniu Wielkiego Postu w Lipiu, w domu macierzystym sióstr. Przyjechało wtedy 18 osób. Czas ten pozwolił wszystkim spotkać na nowo Boga i bardzo zjednoczył całą diakonię. Wszyscy jednogłośnie uznali, że "dobrze jest być razem" i w ten właśnie sposób - poprzez śpiew - służyć w Ruchu i być świadkiem dla innych. Ustaliliśmy jednogłośnie, że co roku w Wielkim Poście będziemy spotykać się na takiej oazie modlitwy. Od tej oazy modlitwy rozpoczął się cykl konferencji o muzyce w liturgii. Konferencje te głosił ks. Jacek Lewiński, wicerektor seminarium w Koszalinie i wykładowca liturgiki. Na tę pierwszą oazę modlitwy został zaproszony, specjalnie na poprowadzenie warsztatu muzycznego Zygmunt Nitkiewicz, student dyrygentury na uczelni muzycznej w Warszawie. Zapalił on wszystkich do dbania o porządny, piękny i dobrze przygotowany śpiew w liturgii. Na tej Oazie Modlitwy siostra Monika razem z Grześkiem Wypychem podzielili się tym, co przeżyli na Ogólnopolskich Warsztatach Muzycznych w Stryszawie. Pojechali tam, jako delegaci krótko przed spotkaniem diakonii. Spędzili tam cały wekeend wśród bardzo znanych muzyków chrześcijańskich, takich jak: Joachim Mencel, Marcin i Lidka Pośpieszalscy, Natalia Niemen, Viola Brzezińska, Basia Włodarska. Warsztat liturgiczny prowadził dominikanin - ojciec Bojanowski. Panowie prowadzili warsztaty instrumentalne, a panie warsztaty z emisji głosu. Siostra z Grześkiem dużo z tego czasu zaczerpnęli. Wrócili pełni zapału z pragnieniem rozbudzenia go w pozostałych osobach z diakonii. Przywieźli do naszej diecezji sporo nowości muzycznych, między innymi śpiew "Jezu ufam Tobie" - Pawła Bębenka, który spowodował, że siostra Monika w imieniu całej diakonii nawiązała kontakt mailowy z panem Pawłem. Od tego czasu dzieli się on z nami swoją piękną twórczością, którą wykorzystujemy.
Podczas wakacji letnich diakonia podjęła odpowiedzialność przygotowania i prowadzenia śpiewów na Dniu Wspólnoty podczas każdego turnusu. Podsumowaniem tego czasu, była decyzja, by odtąd była to jedna ze stałych odpowiedzialności diakonii w diecezji.
Po wakacjach diakonia zabrała się na nowo do solidnej pracy. I znowu była to konkretna służba. Ruch Światło-Życie podjął się przygotowania Eucharystii podczas Diecezjalnego Czuwania Młodzieży, które odbyło się w Pile, w parafii pw. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych. Bogu niech będą za to dzięki! Śpiewaliśmy w nowym składzie, gdyż po wakacjach włączyło się ponad 30 nowych kandydatów, którzy chcieli służyć w tej diakonii. Jest więc nas 67 osób. Tego dnia mieliśmy też swoje osobne spotkanie podczas powakacyjnego Dnia Wspólnoty. Na tym spotkaniu ustaliliśmy drugi termin oazy modlitwy (połączonej z częścią warsztatową). Będzie to drugi weekend października. Zaczyna się więc coraz bardziej krystalizować nasza formacja w diakonii.
W dniach 10-12 października 2003 roku odbyła się nasza zaplanowana druga oaza modlitwy. Na miejsce spotkania wybraliśmy Szczecinek. Uznaliśmy, że leży on w centrum diecezji, i że do tego miasta wszyscy muszą przebyć taką samą drogę ze swoich miejsc zamieszkania. Historia też niejako zatoczyła krąg i znów przywiodła nas do miejsca ważnego dla diakonii. Gościła nas parafia mariacka, na czele z życzliwym nam bardzo ks. proboszczem Piotrem Jesionowskim. Mieszkaliśmy u rodzin tej parafii, które otworzyły nam nie tylko swoje domy, ale przede wszystkim serca. Przyjechało 19 osób. Część warsztatową poświęciliśmy na przygotowanie się do diecezjalnej Pielgrzymki Ruchu. Oczywiście przybył do nas ks. Jacek Lewiński z kolejną częścią konferencji o śpiewie w liturgii.
I znowu 10 listopada zgromadził nas na próbie generalnej, tradycyjnie w Koszalinie. Salki udostępniła nam tym razem parafia pw. św. Kazimierza. Większość członków diakonii nocuje u naszych oazowiczów. Nieliczni są goszczeni przez rodziny tejże parafii. Następnego dnia od samego rana czekała nas intensywna służba. 11 listopada to za każdym razem czas, w którym możemy dziękować Bogu za diakonię, bowiem kilka lat temu to on zaczął gromadzić pierwsze osoby, które pragnęły śpiewać. Jest nas tak dużo, że nie mieścimy się w prezbiterium, ale to nie smuci tylko bardzo raduje! Tym razem jako organista diakonię wspiera diakon Andrzej Jarzyna oraz klerycy związani z Ruchem poprzez rekolekcje w wakacje (wspierają oni męskie głosy). Należy tu wspomnieć, że na tę pielgrzymkę został zaproszony zespół New Day z Violą Brzezińską. Diakonia miała wielki zaszczyt zaśpiewać razem z Violą piosenkę (z ich płyty) pt.: "Połóż mnie jak pieczęć". Kto by pomyślał :)